-- सुटका भाग ४ -- 

" शाम्या, आज बसायचे का. माझ्या मित्राने चिवाझ रिगलची बाटली आणली आहे 12 वर्षे जुनी ? " अंनिसने फोनवर विचारले.

" कोठे बसूया ? "

" घाटात भेटू. ये 7 वाजता दुकानात "

" कुमार, येतोय तो. आता पुढेची सर्व जबाबदारी तुझी " अनिसने कुमारला फोन केला.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

कुमारने घाटात दरीच्या जवळ गाडी पार्क केली आणि श्रीकांतला बोलेला " तुम्ही गाडीतच थांबा. शम्यांनी दारू पिल्यावर मी आणि सदा इथून निघून गेलो की तुम्ही प्लॅन सुरू करा. मी खूण केली की तू गाडीचे लाईट ऑन कर. हे बघ, सदा आणि अनिस पण आले बघ "

कुमारने सर्वाना प्लॅन समजावून सांगितला आणि म्हणाला " बेस्ट ऑफ लक !!! "

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

" या शामराव, हा कुमार. हाच घेऊन आलाय बाटली " अनिसने कुमारची ओळ्ख करून दिली.

" नमस्कार. तुम्ही आलात बरे वाटले " कुमारने शाम्याशी हात मिळवत म्हणले

" हा दारूसाठी स्मशानात पण येईल " सदा बोलला.

" हे हे हे... " शाम्या हसला.

" ग्लास काढा रे " कुमारने पिशवीतून बाटली काढत म्हणले.

" हे घ्या शामराव " ग्लास पुढे करत कुमार बोलला.

" मस्त आहे " म्हणत शाम्याने एका घोटत ग्लास संपवला.

" अजून दे रे सदा " कुमारने सदाला खूण केली.

सदाने बोलत बोलत अर्धी बाटली पाजली शाम्याला.

" अरे कोल्ड ड्रिंक संपली, घेऊन येतो. चल रे सदा " म्हणत कुमारने गाडीला किक मारली.

ते दोघे गाडी घेऊन शम्याच्या नजरेआड गेले आणि गाडी झाडात लावून परत वर येऊन लपून बसले.

कुमारने त्याचा नाईट विजन कॅमेरा ऑन केला आणि पक्षाचा आवाज देऊन अनिसला खूण केली.

" शाम्या, मोकळं होऊन येतो एक मिनिटात " म्हणत करंगीली वर करून खूण करत तो दरीकडे गेला.

" साला 10 मिनीटे झाली कुठे गेला गेला हा अनिस " म्हणत शाम्याने त्याला हाका मारल्या

" अनिस... ए अनिस "

काहींच उत्तर येत नाही बघून, तो दरी कडे गेला.

दरीकडे गेल्यावर शम्याला दरीशेजारी दगडावर बसलेले कोणीतरी दिसले.

" जास्त झाली का रे अन्या " म्हणत शाम्या जवळ गेला.

तेवढ्यात गाडीचे लाईट ऑन झाले आणि उजेडात त्याला एक मुलगी बसलेली दिसली.

" कोण आहे ? " शाम्याने विचारले.

" मी " आणि थोडा पॉझ घेत ती मागे न बघता म्हणाली " निशा राजेंद्र देशमुख ".

" हे कसे शक्य आहे ? तुला तर आम्ही मारून, मी इथुन खाली टाकले होते " शाम्या बोलला

" तू टाकले ते माझे शरीर, माझा आत्मा तर आहे जिवंत आणि मी तुला जगू देणार नाही " ती मुलगी पाठमोरीच बोलली.

" नाही हे शक्य नाही म्हणत शाम्या पळत रस्त्याकडे आला.

" या शामराव " म्हणत जाधव समोर आले. 

" ती आहे तिकडे ? " शामरावने दरीकडे बोट करत म्हणाले.

" कोण ? "

" ती.. ती निशा " घाम पुसत शाम्या बोलेला

" काळे, यांनीच तिला मारली ना ? " जाधव बोलले

" हो, आम्हीच मारले तिला, आता ती मला मरणार. वाचवा मला " हात जोडत शाम्या बोलला.

" का जा की तुझ्या आबासाहेबांकडे.. चला काळे " म्हणत जाधव जीप मध्ये बसले.

" सर, याला असे सोडले तर ती मारेल त्याला. त्या पेक्षा त्याला आत घेऊ म्हणजे पोलीस कोठडीत हा सुरक्षित राहील " काळे जाधवना बोलले.

" बरोबर आहे, जाधवसाहेब मला आत घ्या आणि कोठडीत टाका " जाधवांच्या पाया पडत शाम्या बोलला.

" नको काळे, याला आत घेतला की याचा आबा लगेच sp ना फोन करतो आणि आपल्याला ऐकावे लागते "

" नाही साहेब, मी नाही कोणाला सांगत, तुम्ही सांगाल तसे वागतो "

" मग नक्की काय झाले त्या रात्री ते सांग "

" त्या रात्री, आबासाहेबानी मला डॉक्टर सुरेखा कडे जाऊन निशाला घेऊन जैतून कडे घेऊन यायला सांगितले आणि येताना डेटॉलची मोठी बाटली घेऊन ये म्हणून सांगितले. "

" रात्री 10.30 ला गाडी घेउन डॉक्टर सुरेखाच्या दवाखान्यात गेलो "

" कोणती गाडी ? " काळेंनी विचारले.

" सुमो "

" नंबर ? "

" MH 12 XX 9999 "

" कोणाची आहे ही गाडी ? "

" आबासाहेबांची "

"  बर, पुढे "

" मी मेडिकलमधून डेटॉल विकत घेतले आणि डॉक्टर कडे गेलो. त्या मला वरती बेडरूममध्ये घेऊन गेल्या. तिथे निशा बेशुद्धावस्थेत होती. मी आणि डॉक्टरांनी तिला गाडीत घेतले आणि मी तिला घेऊन जैतून कडे घेऊन गेलो. "

" कोण आहे हा जैतून आणि कोठे राहतो ? " काळेंनी विचारले.

" मांत्रिक आहे गावच्या स्मशाना मागे राहतो " शाम्याने सांगितले.

" बरं,  कोण कोण होते तिथे " जाधवनी विचारले.

" आबासाहेब, शिंदे, जैतून आणि मी "

" बरं, पुढे काय झाले "

" आबासाहेबांनी हिचा बळी दिला. "

" का ? " जाधवने विचारले

" जैतून आबासाहेबाना बोलला की जर 5 महिन्याची गरोदर बाईचा बळी दिला तर तो देवीला प्रसन्न करून घेईल आणि मग तो आबासाहेबाना मुख्यमंत्री बनायला मदत करेल. "

" एव्हढ्या कारणासाठी बळी, शी .  पुढे बोल " जाधव बोलले.

" पुढे मी आणि शिंदेंनी तिची बॉडी गाडीत घालून इथे आणून खाली दरीत फेकून दिली. गाडी डेटॉलने पूर्ण धुतली आणि पोलिसांना फोन करून सांगितले की हिने आत्महत्या केली म्हणून.... मला माफ करा....मला वाचवा तिच्यापासून "

" माफी माझ्याकडे नाही निशाकडे माग " जाधव बोलले.

" हो " रडत शाम्या बोलला.

" हे सगळे स्टेटमेंट लिहून देशील " जाधव बोलले.

" हो... " शाम्या हात जोडत म्हणाला.

जाधवनी कुमारला खूण केली आणि कुमारने सुद्धा हाताचा अंगठा वर करून रेकॉर्डिंग ठीक आहे असे सांगितले.

" काळे, घ्या याला आत "

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------

पोलिस स्टेशन मध्ये गेल्यावर जाधवनी शाम्याला थर्ड डिग्री रूम मध्ये नेण्यास सांगितले.

त्याला रूममध्ये बसवून काळेंनी बाहरन दार बंद केले.

" काय, झाले का तुमचे आबासाहेब मुख्यमंत्री ? " खिडकीतून आवाज आला

शाम्याने दचकून खिडकीत बघितले तर पाठमोरी मुलगी..

" साहेब मला वाचवा साहेब.." असे ओरडत शाम्या दरवाजा वाजवू लागला.

" काय झाले ? " काळेंनी आत येत विचारले.

" ती.. ती निशा आहे तिकडे खिडकीत " 

" कोठे कोण आहे ? " काळेंनी खिडकीतुन बाहेर बघत विचारले.

" ती.. ती मला सोडणार नाही साहेब " रडत शाम्या बोलला.

" हे बघ, ती आली की सांग तिला की तू गुन्हा मान्य केला आहेस आणि आम्हाला स्टेटमेंट पण देतो आहेस म्हणजे ती शांत होईल " त्याला समजावत काळे बोलले 

" काय, झाले का तुमचे आबासाहेब मुख्यमंत्री ? " खिडकीतून आवाज आला

" मला माफ कर निशा, मी माझा गुन्हा मान्य करतो आणि पोलिसाना तसे स्टेटमेंट पण देतो. " खिडकीकडे हात जोडत शाम्या बोलला.

" जर नंतर बदललास तर मी परत येईन आणि त्या वेळी मी स्वतः तुझा जीव घेईन" खिडकीतून आवाज आला

" नाही, मी सर्व खरे खरे सांगेन आणि नाही बदलणार " शाम्या रडत बोलला.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------

" कुमार, मस्त प्लॅन जमला, आणि साक्षीने पण मस्त ऐकटिंग केली " जाधव कुमार आणि साक्षीकडे बघत बोलले.

" सर,  निशाताईला न्याय मिळण्यासाठी मी काहीही करेन. कुमारने या प्लॅनची कल्पना दिली तेंव्हा मला वाटले की हा निशाताई आणि जिजुना न्याय मिळवून देणार. आणि आम्ही सख्या बहिणी असल्यामुळे आमच्यातले साम्य येथे उपयोगी पडेल. "

" हम्म, आता याची दारू उतरली की मी याचे स्टेटमेंट जज समोर घेतो.. आता डॉक्टरचे स्टेटमेंट "

" ते आम्ही बघतो " कुमार बोलला.

 -------------------------------------------------------------------------------------------------------------

" मॅडम, येऊ का आत ? " अनिसने डॉक्टर सुरेखाना विचारले.

" अरे ये की " 

" मॅडम, एक बोलायचे आहे " खुर्चीत बसत अनिस बोलला.

" बोल "

" मॅडम, काल रात्री मी तुमच्या बाल्कनीत एका बाईला बघितले. " 

" काय ? "

" हो मॅडम, तुम्हाला पटणार नाही पण ती निशा देशमुख होती " 

" कांही पण बडबडु नको "

" हो मॅडम, नक्की तीच होती "

" कसे शक्य आहे, ती तर जाऊ 2 वर्षे झाली "

" माहिती आहे मॅडम मला, पण जे बघितले ते सांगितले मी. येतो मी. लक्ष ठेवा "  म्हणत अनिस खुर्चीतून उठला

" आणि मॅडम, आज अमावस्या आहे तेंव्हा जपून "

" मॅडम, माझी आणि माझ्या बाळाची काय चूक होती ? " बाल्कनीतून आवाज आला त्यासरशी सुरेखा दचकून उठली.

" तू.. तू इथे " घाबरत सुरेखाने विचारले.

" हो ना, तुम्ही इंजेक्शन दिले आणि मी झोपी गेले इथे ..  का अश्या का वागलात मॅडम तुम्ही "

" निशा, माफ कर मला. मी चुकले. मी एका केस मध्ये अडकले होते, त्यातुन सुटण्यासाठी मी हे सगळे केले. माफ कर मला. " हात जोडत सुरेखा बोलली.

" मला मारणाऱ्या सर्वांना शिक्षा होईल तेंव्हाच मी माफ करेन तुम्हाला. तो पर्यंत मी इथेच आहे "

" माफ कर मला, माफ कर " सुरेखा रडू लागली.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------

" बसा डॉक्टर, काय काम काढलात ? " हातातील फाईल बाजूला ठेवत जाधवनी विचारले. 

" साहेब, मला एक गुन्ह्याची कबुली द्यायची आहे " 

" काय ? "

" हो, निशा देशमुख हिची आत्महत्या नव्हती तर तो एक खून होता. " सुरेखाने सांगितले.

" काळे, मॅडमचे स्टेटमेंट घ्या "

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------

"जय हिंद सर, जाधव बोलतोय "

" बोला जाधव, काय प्रोग्रेस " मुजुमदारनी विचारले.

" सर, शाम्याने प्रत्यक्षदर्शी आणि डॉक्टर सुरेखानी खुनाला मदत केली म्हणून रेकॉडेड स्टेटमेंट दिलय."

" वेल डन जाधव आता पुढे ? "

" आता आबासाहेबाना आह घायची वेळ आली आहे "

" येस, गो अहेड "

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------

" आबासाहेब तुम्हाला आमच्यासोबत यावे लागेल चौकशीसाठी " जाधव बोलले

" कशासाठी ? " आबासाहेब गराजले.

" आवाज खाली.  निशा देशमुख केससाठी "

" माझा काय संबंध त्या केसशी ? "

" संबंध ? आय विटनेस आहे आमच्याकडे. चला आता "

" कोण ? "

" सगळे सांगतो... चला आता" जाधव म्हणाले

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------

" नाईक, आम्ही बाहेर आलो पाहिजे. तुम्हाला वकील म्हणून काय बसून खायला पैसे देतो का आम्ही ? "

" साहेब, शाम्या आय विटनेस झालाय. डॉक्टर सुरेखानेपण स्टेटमेंट दिलंय. जैतून पण बोललाय. कठीण आहे जमीन. एक काम करा, कोर्टात हार्ट अटॅक चे नाटक करा. तुम्हाला हॉस्पिटल मध्ये ऍडमिट करू. सध्या एकच मार्ग दिसतोय "

" बोला आबासाहेब, तुम्हाला काय म्हणायचे आहे " जजनी विचारले.

" मी निर्दोष आहे. हे सगळे कट करत आहेत माझ्या विरुद्ध " आबासाहेब बोलले.

" जाधवना पैसे नाही दिले मी म्हणून मला अडकवत आहेत... मी निर्दोष आहे.... आई ग... " छातीवर हात ठेऊन आबा खाली कोसळले.

" आबांना हार्ट अटॅक आला " नाईक आबांकडे धावत जात बोलले.

" जाधव, यांना ऍडमिट करा " जजनी सांगितले.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------

" नाईक, आता काय ? " आबांनी नाईकांना विचारले.

" साहेब, बघतो शाम्या आणि डॉक्टर फूटतात का ते " 

" हम्म, बघा . आम्ही आत गेलो तर तुमचे काही खरे नाही " आबा जरबेने बोलले.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------

" आबा, मी काय गुन्हा केला होता म्हणून तुम्ही माझा बळी दिला ? " धूसर आकृतीतून आवाज आला.

आबासाहेब दचकून उठले. समोर निशाची धूसर आकृती उभी होती.

" आता मला तुमचा बळी हवाय " असे म्हणत निशा हळू हळू आबासाहेबांकडे येऊ लागली.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------

सकाळी पेपरला बातमी होती "आमदार आबासाहेब इनामदार यांचे हृदयविकाराच्या धक्क्याने निधन. ते निशा देशमुख यांच्या खुनाच्या आरोपाखाली अटकेत होते. "

" कुमार मी तुझे कसे आभार मानू हे मला समजत नाही " निशा कुमारला बोलली.

" ताई ते माझे कर्तव्य होते. मला बरे वाटले की आम्ही तुला न्याय मिळवून दिला " 

" मी तुम्ही सर्वांची आभारी आहे माझी सुटका केल्याबद्दल " म्हणत निशाची आकृती हवेत विरून गेली.

लेखक,  संकुल