-- सुटका भाग ३ -- 

"असे कसे वागू शकतात लोक. जग कोठे चाललय आणि हे" कुमार चिडून बोलत होता.

"ताई, बोल मी काही करू शकतो का ?" कुमार त्या धुरकट आकृतीकडे बघत बोलला.

"जो पर्यंत, माझ्यावरचा आत्महत्येचा कलंक मिटत नाही तोपर्यंत मला सुटका मिळणार नाही. तू माझी मदत करशील असे वाटले म्हणून मी बोलायला आले तुझ्याशी "

"नक्कीच, जेवढे मला शक्य आहे तेवढे मी करेन. "

आणि ती धुरकट आकृती विरळ होत गेली... तेवढ्यात कुमारच्या खांद्यावर हात पडला.

"अरे सकाळ होत आली, बाहेर काय करतोयस आणि कोणाशी बोलतोयस ? " श्रीकांत बोलला

"काही नाही, सांगतो सविस्तर नंतर " मनाशी काहीतरी ठरवत कुमार बोलला.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

"सदा, अरे मला सांग त्या निशाताईचे मिस्टर राजेंद्र कोठे असतात"

"नक्की माहिती नाही पण निशाताईच्या आत्महत्येनंतर ते हे गाव सोडून निघून गेले" सदा उद्गारला

"ठीक आहे, त्यांचा मोबाईल नंबर वैगरे काही आहे का ?" कुमारने विचारले

"नाही रे, पण तू का विचारतोय हे सर्व" सदाने विचारले

"आणि इंस्पेक्टर जाधव इथेच आहेत ना ? त्यांनीच तपास केला होता ना सगळा "

" हो " सदा

"आणि डॉक्टर सुरेखाचा दवाखाना कोठे आहे "

"नक्की काय झालंय ते सांग कुमार, तुला काहीतरी समजलंय " सदाने विचारले

"रूमवर चल, सांगतो सविस्तर. पण जाताना मला डॉक्टर सुरेखाचा दवाखाना दाखव " कुमारने सांगितले

"हा बघ, डॉक्टर सुरेखाचा दवाखाना" सदाने एका बिल्डिंगकडे बोट करत सांगितले

"बरं, कोणी ओळखीचे आहे तिथे ", कुमारने विचारले

"आपला भाऊ म्हणजे चड्डीदोस्त आहे त्याचे मेडिकल शॉप आहे दवाखान्यासमोर. का रे ? " 

"सांगतो, चल रूमवर"

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------

"नाही, किती सोसलंय निशाताईने. त्या भाडंखाऊ ना जाळले पाहिजे " सगळे ऐकून सदा चिडून बोलत होता.

"हे बघ, असे करून नाही चालणार. आपल्याला सर्व गोष्टी सिद्ध करून जधावसाहेबांना सांगाव्या लागतील.  त्याची मदत लागेल आपल्याला" कुमारने समजावलं "आणि सावधपणे सगळी पावले उचलावी लागतील. यात भरपूर मोठी माणसे सामिल आहेत हे ध्यानात ठेव"

"हम्म, आता काय करायचे ते सांग ? "

"पहिला, तुझ्या मित्राला विश्वात घेऊन हे जाणून घ्यावे लागेल की त्या रात्री नक्की काय झाले होते "

"ते माझ्याकडे लागल, थांब फोन करतो त्याला आणि संध्याकाळी भेटूया म्हणून सांगतो "

"चालेल, तोपर्यंत श्री पण येईल "

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------

"हॅलो, अरे अन्या दुकानात आहेस का ?" सदाने मित्राला विचारले

" हो, का रे  ? "

" रात्री गाडीवर ये की जरा,  एक काम आहे तुझ्याकडे "

" नक्की, तू बोलावले आणि मी नाही आलो असे कधी झालंय का ? " अनिस उद्गारला 

" बोला, साहेब काय काम काढले गरीबाकडे " अनिस खुर्चीत बसत बोलला.

" अरे, हा कुमार. कोल्हापूरचा आहे, मित्रा आहे माझा " सदाने कुमारकडे बघत सांगितले

" अरे वा, मी अनिस. इथे मेडिकल शॉप आहे, डॉक्टर सुरेखाचा दवाखान्यासमोर. " अनिस कुमारशी हात मिळवत बोलला.

" अन्या, तुला निशाताई आणि राजूदादा आठवतात का रे ? " सदाने विचारले

" हो, का रे पण काय झाले " अनिस आश्चर्यकारक नजरेने बघत बोलला.

" मी सांगतो सविस्तरपणे.." सदा बोलला

 

" अरे परवा ह्या पोरांनी प्लॅनचॅट केले आणि .... .... .... "

" वाटलेच होते मला निशाताई असे कधीच वागणार नाही... बोल माझ्याकडून काय मदत पाहिजे " अनिस बोलला

" अनिस, मला एक सांग, तुला त्या दिवशीचे कांही आठवते का " कुमारने विचारले

" नक्की काय हवंय ते सांग "

 

" निशाताई दवाखान्यात गेली होती त्या बद्दल"

" अरे, ती जातं माझ्या दुकानावरूनच गेली त्या दिवशी. तिची औषधे संपत आली होती. माझ्याकडे पण शिल्लक नव्हती. मी दुसऱ्या दिवशी आणून ठेवतो म्हणून सांगितले. ती म्हणाली की राजूदादाना उद्या पाठवते "

"असे सांगून ती दवाखान्यात गेली. संध्याकाळी मी पण कामात होतो त्यामुळे लक्ष नव्हते माझे" अनिस उदासपणे बोलला.

" रात्री कोणती गाडी वगैरे बघितली का तू, जे आपल्याला काही दिशा देईल "

थोडा विचार करत अनिस बोलेला "गाडी नाही पण, शाम्या आला होता दुकानात. "

" कांही घेतले का त्याने दुकानातून ? " उत्सुतेने दोघांनीपण विचारले

" नक्की आठवत नाही, पण डेटॉलची एक मोठी बाटली, रूम फ्रेशनर घेतले होते " 

" किती वाजता ?"

" मी दुकान बंद करताना म्हणजे रात्री साडे दहाला.... " आणि थोडे आठवत अनिस बोलला "माझ्याकडे सुट्टे पैसे नव्हते म्हणून ttmPay ने पैसे दिले त्यानी "

" काय सांगतो, पहिला कलू मिळाला आपल्याला " आनंदी होत कुमार बोलला.

" उद्या, तुझे त्या दिवशीचे ttmPay चे स्टेटमेंट डाउनलोड करून दे मला "

" नक्की " अनिस बोलला.

" नमस्कार जाधवसाहेब " जाधवच्या घरी, दरवाज्यात उभा राहून कुमार बोलला.

" बोला, आपण... ? " जाधव आठवत बोलले

" मी कुमार कुलकर्णी, इथे हिंदुस्तानच्या होस्टेलवर मित्राकडे आलोय. एक काम होते तुमच्याकडे " कुमार आत येत बोलला.

" हे बघा, स्टेशनची कामे मी घरी आणत नाही. आपण तिथे जाऊन काळेंना भेटा काही काम असेल तर" जाधवांनी उत्तर दिले.

" सर मला निशा देशमुख केस बद्दल बोलायचे होते. ते पोलीस स्टेशनला बोलणे योग्य नाही म्हणून घरी आलो " कुमारने स्पष्टीकरण दिले.

" तुमचा काय संबंध काय आहे या केसशी ? " जाधवांनी खडसावून विचारले.

" तसा म्हणाला तर काहींच नाही आणि तसा म्हणाला तर भरपूर मोठा संबंध आहे "

" काय ने स्पष्टपणे बोल " जाधवांनी संभ्रमात पडून विचारले

" सर, सांगतो सगळे. पण आम्हाला तुमची मदत लागेल " कुमार जाधवांकडे बघत बोलेला.

" काय आहे ते सांग मग मी ठरवतो मदतीचे " 

" सर, तुमचा आत्मा वैगरे वर विश्वास नसेल पण ... ... ... असे आहे सगळे " 

" Unbelievable, पटत नाही मला " जाधव गोंधळून म्हणाले.

" सर, मग मला सांगा, मी कोल्हापूरचा मला, तुमचे नाव, काळे, शाम्या हे सगळे कसे माहिती ? " कुमार कॉन्फिडन्सने बोलला.

" ते पण आहे, बोल काय मदत हवी आहे तुला " 

" सर, मला निशाताईला न्याय मिळवून द्यायचा आहे. सर, आपण ही केस ओपन करू शकतो का ?  "

" नाही, जोपर्यंत कोणी तक्रार देत नाही किंवा वरिष्ठ आदेश देत नाहीत तो पर्यंत नाही करू शकत "

" पण सर, जर यातील काही पुरावे आपण गोळा केले तर तुम्ही वरिष्ठांना सांगून ओपन नाही का करू शकत, प्लीज ? "

" पण असे काय पुरावे देणार तू "

" सर, शम्याचे स्टेटमेंट आहे की तो संध्याकाळी 9 पासून दारू पीत होता घाटात, बरोबर "

" हम्म "

" हे बघा सर, शाम्याने ttmPay वरून मेडिकलचे पेमेंट केलाय रात्री 10.30 ला "

" छान पुरावा आणला आहेस हा तू . या वरून मी घेतो आत त्याला चौकशीसाठी " जाधव उत्साहाने म्हणाले.

" जय हिंद सर, जाधव बोलतोय, एक जुन्या केस संदर्भात बोलायचे होते " जाधवांनी एस. पी. मुजुमदारना फोन केला.

" जाधव, उदय सकाळी येऊन भेटा "

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------

" बसा जाधव, बोला काय आहे केस ? " मुजुमदार जाधवना म्हणाले.

" सर, तीन वर्षांपूर्वी निशा देशमुखने आत्महत्या....... " जाधवनी निशा आत्मा प्रकरण बाजूला करून केस ब्रिफ केली.

" सर गवळीसाहेबानी केस बंद करायची ऑर्डर केली म्हणून नाहीतर मला हा खुनच वाटत होता "

" असू दे, मी आहे तुमच्यामागे. अकॅशन प्लॅन काय आहे ? कारण हा पुरावा इतका मोठा नाही की आबासाहेबाना आत घेऊ शकू  " मुजुमदारनी शंका व्यक्त केली.

" सर मला वाटते, आपण शाम्याला आत घेऊन दम दिला तर तो जाऊन सावध करायचा प्रयत्न करेल आणि काहीतरी चूक करतील " 

"  ठीक आहे "

" आभारी आहे सर.. जय हिंद " म्हणत जाधवांनी कडक सॅल्युट मारला.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------

" काय रे भाडखाऊ, खोटं बोलतो आमच्याशी. खोटे स्टेटमेंट देतो आम्हाला.. थांब थर्ड डिग्रीच घेतो " काळेंनी शम्याचे केस पकडात विचारले

" नाही खरेच बोललोय... काय तरी गैरसमज झालाय तुमचा साहेब " शाम्या गयावया करत बोलला.

" भडव्या, त्या रात्री जर 9 पासून दारू पीत बसला होता घाटात तर रात्री 10.30 ला दुकानात डेटॉल घायला तुझा बाप आला होता का रे " काळेंनी विचारले.

" नाही, मी नव्हतो गेलो तिथे " 

" साल्या कॅश तरी द्यायची ttmPayने पेमेंट केलंस आणि म्हणतो की मी नव्हतो म्हणून. स्टेटमेंट आहे आमच्याकडे... बऱ्या बोलाने खरे बोल नाही तर बर्फच घालतो तुझ्या xx मध्ये " काळे जरबेत बोलले.

" साहेब, चुकलं माझे... मी घरीच होतो त्या रात्री..... "  काळेंकडे बघत शाम्या बोलला.

" असा बोलणार नाहीस तू, खरे बोल नक्की काय झाले होते त्या रात्री " काळेंनी त्याच्यावर नजर रोखत विचारले.

" खरेच बोलतोय मी, जाऊ का मी ? की आबासाहेबाना फोन करू " 

" साल्या आबाची धमकी देऊ नको मला, तू आणि तुझा तो आबा दोघे पण यात आहात हे माहिती आहे. सांग आबाला आता या जाधवशी गाठ आहे.  " जाधव गरजले.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

" असं... बघितले पाहीजे जाधवला " आबासाहेब चिडून बोलले.

" शिंदे, SP ला फोन लावा. "

" मुजुमदारसाहेब, आमदारसाहेब बोलणार आहेत " असे म्हणून शिंदेंनी अबसाहेबांकडे फोन दिला.

" नमस्कार साहेब, तुम्हाला येऊन एक महिना झाला आम्हाला वेळच नाही मिळाला भेटायला... तुम्हाला वेळ असेल तर आज रात्री या आमच्या फार्म हाऊस वर .. स्वागत करू तुमचे चांगले. समजले का ? " आबासाहेब हसत बोलले.

" आहो तुम्ही निमंत्रण दिले त्यातच सगळे आले. आहो आपण सर्व जनतेचे सेवक. त्यांची सेवा करण्यामुळे आपल्याला वेळच मिळत नाही बघा . "

" बरोबर आहे बघा, आपल्याला वेळचा प्रॉब्लेम तेवढा आहे.. पण त्याबरोबर तुमचे ते जाधव जर आमच्या माणसांना त्रास देत आहेत. सांगा जर त्यांना आपल्या माणसांना त्रास देत जाऊ नका म्हणून "

" आबासाहेब, ते मात्र आपल्याला जमत नाही बघा. जर जाधव कोणाला त्रास देत असतील तर त्या मागे काहीतरी नक्की कांही तरी कारण असणार बघा. नाहीतर एवढा सिनियर माणूस असा कसा वागेल सांगा.. आणि जर तुमचा माणूस जर निर्दोष असेल तर सुटेलच की त्यातून... बरोबर आहे ना ? " मुजुमदारनी आबासाहेबाना कोड्यात टाकत विचारले.

" ते पण बरोबर आहे बघा. ठेवू का ? " उलट हसत आबासाहेबानी फोन ठेवला.

" हे बेनं काय ऐकलं असं नाही वाटत, शाम्या जरा सहन कर, तोंड उघेडलं तर तुला हार घालावा लागेल " 

शाम्या शाहारला... " जी साहेब "

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------

" कुमार, जरा बाहेर येतो का ? " या हाकेने कुमार ताडकन उठून बाहेर आला.

बाहेर निशाची धूसर आकृती कुमारची वाट पाहत उभी होती.

" थँक् यू कुमार, केस पुन्हा सुरू केल्या बद्दल "

" ताई म्हणलंना तुला मी, आणि तू माझ्यावर विश्वास टाकलास ना.. मी नक्की प्रयत्न करणार हे तडीला लावण्याचा " कुमार विश्वासाने म्हणाला.

" हम्म, मला माहिती आहे.  "

" हम्म, माझा प्लॅन तयार आहे. ? "

" बोल काय आहे ? "

" आपल्याला शाम्या आणि डॉक्टरची साक्ष महत्वाची आहे.... आता आपण असे करू.... .... ..... ...... "

" ठीक आहे, मला वाटतंय हा योग्य प्लॅन आहे " निशा बोलली..

लेखक,  संकुल

सुटका भाग ४